Jak wygląda leczenie?

W przypadku wystąpienia zapalenia dziąseł należy niezwłocznie udać się do stomatologa, najlepiej specjalisty periodontologa. W zależności od stadium choroby zdecyduje on o rodzaju leczenia, które rozpocznie się od usunięcia złogów i oczyszczenia zębów. Czasem już te zabiegi wystarczą, by dolegliwości minęły. Jeśli zapalenie dziąseł przebiega w sposób ciężki, przepisywany jest antybiotyk w postaci tabletek lub maści na dziąsła. Jeśli choroba uszkodziła znaczną część ozębnej, lekarz może przeprowadzić szynowanie, czyli usztywnianie chwiejących się zębów.

Dwie fazy leczenia:

Faza higienizacyjna

Polega na wyeliminowaniu czynników zapaleniotwórczych i podtrzymujących zapalenie przez:

• profesjonalne usuniecie płytki nazębnej i kamienia naddziąsłowego,
• indywidualny instruktaż wykonywania zabiegów higienicznych z uwzględnieniem oczyszczania miejsc trudnodostępnych,
• korektę nawisających wypełnień i traumatyzujących uzupełnień protetycznych.

Faza właściwa (kiretaż)

To delikatne oczyszczenie powierzchni korzenia z kamienia poddziąsłowego, usunięcie zakażonego toksynami cementu korzeniowego i wygładzenie powierzchni korzenia (root planin). Zabieg ten wykonuje się podczas 2-4 wizyt w znieczuleniu miejscowym specjalnymi narzędziami – kiretami. Wygładzenie powierzchni korzeni utrudnia ponowną kolonizację bakterii i przyzębie może się zregenerować. U wielu pacjentów w wyniku tego leczenia dochodzi do znacznej redukcji głębokości kieszonek, w wyniku czego nie jest potrzebna terapia chirurgiczna. Jeżeli jednak pomimo przeprowadzonego leczenia (skaling + root planing) pozostały jeszcze pojedyncze głębokie kieszonki (powyżej 5 mm)stanowiące miejsce retencji bakterii, konieczne jest przeprowadzenie terapii chirurgicznej, a więc dokładne oczyszczenie głębokich kieszeni kostnych, czasem również korekta dziąsła i kości oraz regeneracja defektów kostnych. W tej fazie proponuje się też rozwiązania protetyczne.

Faza podtrzymująca (recall)

Pozwala na utrwalenie uzyskanej poprawy i nie dopuszcza do nawrotu procesu zapalnego. Konieczność systematycznych kontroli uwarunkowana jest przewlekłym przebiegiem chorób przyzębia i waha się od 3 do 6 miesięcy. Kontrola obejmuje: stan dziąseł, krwawienia i głębokość kieszeni, warunki zgryzowe, ubytki próchnicowe oraz co 2 – 3 lata zdjęcie panoramiczne. Odstęp między wizytami higienicznymi jest określany indywidualnie. Systematyczność to nie tylko okresowe kontrole, ale także przestrzeganie przez Pacjenta zaleceń profilaktycznych i leczniczych w domu. Istnieje konieczność utrzymania reżimu higieny jamy ustnej przez Pacjenta, bo tylko to warunkuje skuteczność przeprowadzonego leczenia. Domowe zabiegi higieniczne stanowią czynnik decydujący o trwałym powodzeniu leczenia.